Η εξωτερική μας πολιτική έχει αποφασιστική σημασία για το μέλλον τη χώρας μας. Πρώτον, γιατί προσδίδει της συνθήκες και τις δυνατότητες για την εσωτερική μας ανάπτυξη. Κάθε μέρα παίρνονται πολιτικές και οικονομικές αποφάσεις που επηρεάζουν την αυριανή ελευθερία και ευημερία των Ελλήνων και δεσμεύουν το μέλλον της χώρας. Έχει απόλυτη σημασία το ποιός παίρνει αυτές τις αποφάσεις και με ποιά κριτήρια. Δεύτερον, γιατί προσδιορίζει τον βαθμό εθνικής μας ανεξαρτησίας. Αυτή αποτελεί τον αιώνιο σκοπό των αγώνων του ελληνικού έθνους. Χωρίς αυτήν δεν...
μπορούμε να μιλάμε για εθνικό προσδιορισμό τη θέση: Τη θέση μας στην Κοινωνία των Εθνών θα προσδιορίζουν ξένοι και όχι εμείς. Συνεπώς, κύριος σκοπός μιας ελληνικής εξωτερικής πολιτικής είναι η προώθηση των εθνικών μας στόχων και ιδανικών
Υπάρχει ένας τρόπος υπάρξεως και σκέψεως καθαρά ελληνικός. Αυτή η "ελληνικότητα", αυτή η "ρωμιοσύνη" μας είναι το σημείο τομής αφ' ενός της παραδόσεως μας και αφ' ετέρου των στόχων μας, των κοινών ιδανικών μας. Αν την χάσουμε παύουμε να είμαστε Έλληνες διαλυόμεθα μέσα σε πλατύτερα σύνολα. Τέτοια καταστροφή μας την απαγορεύει η ιστορία μας.
Όμως η Δεξιά μας οδηγεί σε τέτοια καταστροφή . Γιατί η ιδεολογία της, που καθοδηγεί και δικαιολογεί τις πράξεις της, είναι ένα κράμα μοιρολατρικής ηττοπάθειας και στενού ατομικισμού. Είναι το μικροελλαδίτικο πνεύμα του "οίκαδε" και της καταστροφής. Είναι το πνεύμα της ευκολίας και του "βολέματος". που οδηγείστην απαλλοτρίωση της εθνικής μας κυριαρχίας. Είναι το πνεύμα της ατσιδοσύνης, που προσφέρει σαν πρότυπα "φτασμένου" ανθρώπου τον κόλακα και τον καταφερτζή. Είναι ο πιθηκισμός των καταναλωτικών προτύπων άλλων κρατών που προσφέρει στον Έλληνα ιδανικά όχι συλλογικά, αλλά αποκλείστικά ατομικά. Είναι τέλος, η άτολμη προγονοπληξία, που πιστεύει ότι με την αρχαία Ελλάδα εκπληρώσαμε το χρέος μας απέναντι στον κόσμο και τον εαυτό μας και ότι σήμερα ξοφλήσαμε, δεν έχουμε καμία δυνατότητα ν' αντλήσουμε υπερηφάνεια και τα σημερινά μας επιτεύγματα.
Η Δεξιά είναι η συνενοχή των προσπαθειών να μειωθεί η εθνική μας κυριαρχία και για ένα δεύτερο λόγο: γίνεται τοποτηρητής των ξένων συμφερόντων και δέχεται σαν αντάλλαγμα την προστασία τους. Γι αυτό είναι αλληλένδετοι και θα πέσουν μαζί, ο ξένος έλεγχος και η εγχώρια ολιγαρχία. Η Ελλάδα δεν έχει πια γνώμη στα διεθνή προβλήματα, αλλά μιλά καθ' υπαγόρευση, η Ελλάδα δεν αποφασίζει μόνη της για τα ζωτικά εθνικά της προβλήματα, αλλά υποτάσσει τα δικαιώματα της στις απαιτήσεις τρίτων.
Εκεί μας οδήγησσαν αυτοί που γυρεύουν τη σιγουριά μεσ' την υποταγή. Όπως και πατριώτες υπάρχουν σε όλα τα σχήματα. Γι' αυτό η σημερινή μεγάλη μάχη της Ελλάδας δεν είναι κομματική, είναι εθνική. Είναι η μάχη για την ενότητα, όχι για το διχασμό των Ελλήνων. Είναι μάχη για τη συντριβή της νοοτροπίας της εθνικής μειοδοσίας όπου κι αν βρίσκεται.
Η νοοτροπία της Δεξιάς οδηγεί σε μια Ελλάδα με μειωμένο πληθυσμό. Οι Έλληνες δεν είναι ανδράποδα. Μια τέτοια ντροπή, ανάξια της Ιστορίας μας, θα την πολεμήσουμε με κάθε μέσο. Ο προορισμός της Ελλάδας είναι ευγενέστερος, μεγαλύτερος, πιο περήφανός.
Μόνο ένα ιδανικό μπορούμε να έχουμε σήμερα σαν Έλληνες: την Δημοκρατική Εθνική Αναγέννηση. Το κτίσιμο μιας Νέας Ελλάδας, τέτοιας που να μην μπορεί κανείς να την προσβάλει. Η ιδέα της Εθνικής Αναγέννησης πρέπει να γίνει η σημερινή μας Μεγάλη Ιδέα. Πρέπει να γίνει επίσηςη διαχωριστική γραμμή τς πολιτικής μας ζωής. Το κάθε τι να προσδιορίζεται σε σχέση μ' αυτήν: Ένα αίτημα θα είναι δίκαιο αν την προωθεί, απαράδεκτο αν της είναι αντίθετο, ένα κόμμα θα είναι εθνικό αν την υποστηρίζει , αντεθνικό αν την πολεμά. Έτσι θα επαναπατρίσουμε την ορολογία μας, θα παύση η κωμωδία του σφετερισμού του όρου "πατριώτης" απο τους εθνοκάπηλους.
Έτσι το ιδανικό της ποσοτικής αυξήσεως μετατίθεται σε ιδανικό ποιοτικής αυξήσεως. Να είμαστε δυνατοί. Πρέπει να κινητοποιηθούν οι Έλληνες που δεν φέρουν την ελληνικότητα τους σαν βάρος ή ατυχία, που θα θέσουν στόχους μεγάλους και τολμηρούς.
Οι στόχοι αυτοί είναι κυρίως στόχοι εξωτερικής πολιτικής. Γιατί καθορίζοντας σε ποιά θέση προορίζουμε την Ελλάδα μεταξύ των εθνών και ποιά θα είναι η θέση της απέναντι στα μεγαλύτερα προβλήματα, αποφασίζουμε συγχρόνως ποιά θα είναι η εσωτερική πολιτική, οικονομική και κοινωνική εξέλιξη της χώρας
Ενωμένη, Δυνατή, Περήφανη, Ανεξάρτητη
Το πνεύμα με το οποίο θα επιδιώξουμε την πραγματοποίηση των εθνικών μας στόχων πρέπει να είναι πνεύμα προοπτικής μακροπρόθεσμης σκληρής εργασίας. Όχι πνεύμα διασπαθίσεως των εθνικών πόρων, που χαρακτηρίζει την Δεξιά. Θα χρειαστεί ε΄να μακροπρόθεσμο εθνικό πρόγραμμα.
Να έχουμε τον πλήρη έλεγχο των αποφάσεων που αφορούν τα βασικά μεγέθη της οικονομίας μας. Είναι αντίθετο προς το γενικό συμφέρον και προς τον οικονομικό και κοινωνικό προγραμματισμό να παίρνονται αποφάσεις απο κέντρα αυτόνομα, ξένα κράτη ή ξένες ιδιωτικές εταιρίες. Κι η απαραίτητη χρηματοδότηση για την ανάπτυξη της οικονομίας μαςνα μην περιέχει δεσμεύσεις που να περιορίζουν την κατεύθυνση του προγράμματος μας ή να μειώνουν την ελευθερία κινήσεως στον εξωτερικό ή εσωτερικό τομέα.
Aπο Βήμα 23-24/8/1966
http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου